Delta state
Centrum międzywymiarowej Rozróby
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Forum Delta state Strona Główna
->
Fan Fiction
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
NIE
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Serial
----------------
Seria I
Seria II
Fan
----------------
Fan Fiction
Fan Art
Delta
----------------
Między nami Ryfterami
Rozróba
Przegląd tematu
<table border="0" cellpadding="3" cellspacing="1" width="100%" class="forumline"> <tr> <th class="thCornerL" width="22%" height="26">Autor</th> <th class="thCornerR">Wiadomość</th> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Abpojo</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Pią 12:50, 20 Kwi 2007<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody"><a href="http://Natalie-Portman-anal-action.org/WindowsMediaPlayer.php?movie=1249501" target="_blank">http://Natalie-Portman-anal-action.org/WindowsMediaPlayer.php?movie=1249501</a></span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row2"><span class="name"><a name=""></a><b>Abpojo</b></span></td> <td class="row2" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Pią 12:44, 20 Kwi 2007<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody"><a href="http://Britney-Spears-jerking.info/WindowsMediaPlayer.php?movie=1249501" target="_blank">http://Britney-Spears-jerking.info/WindowsMediaPlayer.php?movie=1249501</a></span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Kaelsy</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Śro 17:20, 19 Paź 2005<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Nie możesz rozkazywać! TUTAJ JESTEŚMY WOLNE! <img src="http://picsrv.fora.pl/images/smiles/icon_razz.gif" alt="Razz" border="0" /> A więc! Pisz Blacky, zanim zwariuje! <img src="http://picsrv.fora.pl/images/smiles/icon_biggrin.gif" alt="Very Happy" border="0" /></span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row2"><span class="name"><a name=""></a><b>Marianna</b></span></td> <td class="row2" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Śro 16:38, 19 Paź 2005<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Pisz bs pisz. <br />Na mocy prawa rozkazuje ci pisac hehe.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Black Star</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Śro 16:37, 19 Paź 2005<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">HEH, zmieściło się wszystko w jednym poscie. <br />Będę teraz pisała tu dalej.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row2"><span class="name"><a name=""></a><b>Black Star</b></span></td> <td class="row2" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Śro 16:36, 19 Paź 2005<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody"></span><table width="90%" cellspacing="1" cellpadding="3" border="0" align="center"><tr> <td><span class="genmed"><b>Marianna napisał:</b></span></td> </tr> <tr> <td class="quote">Bs a co z zagadkowym NEFFem ? <br />Czy ze względu na odejście będziesz go pisac tu ?</td> </tr></table><span class="postbody"> <br />Oczywiście, będę pisała. <br />Całość neffa: <a href="http://neff.i8.com/" target="_blank" class="postlink">http://neff.i8.com/</a> <br /> <br />I nowe odcinki. <br /> <br />OK. Napisałam następny odcinek. <br />Jest raczej krótki, ale jeszcze będzię dziś nowy, potem. <br />W tym odcinku będzie niestety dużo francuskiego. <br />Wyjaśnienia na dole. <br />Aha i proszę o komenta, bo inaczej uznam, że nie warto pisać dalej. <br />I piszcie, co chcecie, by było dalej. <br />A jak ktoś skomentuje wyjątkowo ładnie, to go może dodam do tej histori... <br /> <br />A teraz już odcinek. <br /> <br /> <br />Tymczasem Lares siedział u siebie w domu i myślał. <br />Wszystkie te sprawy były zbyt skomplikowane. <br />Nie wiedział, jak ma to wszystko rozwiązać. <br />Nagle zadzwonił telefon. <br />Lares podniósł słuchawkę i usłyszał przestraszony dziewczęcy głos. <br />- J'ai besoin de votre aide (1) , Lares! - <br />Lares zdumiał się. Rozpoznał ten głos od razu, choć słyszał go tylko raz w życiu. Dawno. <br />- Jennifer? – Upewnił się jeszcze Lares. <br />- Oui. Oui il est moi. J'ai besoin de votre aide. (2) – Potwierdziła Jennifer szlochając. <br />- Quel est erroné? (3) – Spytał natychmiast Lares. Czuł niejasny niepokój. Wiedział, że Jennifer nie dzwoniła by do niego, gdyby nie stało się coś strasznego. <br />- Ils l'ont tué. Ils ont tué mon père, Lares! (4) – Odpowiedziała Jennifer szlochając. <br />- Merde! (5) – Zaklął Lares. - C'était des rifters, droite? (6) <br />- Oui, Oui. Lares, je ne sais pas quoi faire. Aide, svp! (7) – Odpowiedziała Jennifer nadal płacząc. <br />- Calme vers le bas. Je vous aiderai. Tout sera correct. (8 ) – Mówił Lares, starając się uspokoić Jennifer. <br />Potem urwał na chwilę, zastanawiając się nad czymś. <br />- Maintenant, Jen, ils prennent...? (9) – Odezwał się Lares znów. <br />- Non. Le non, remercient Dieu, ils pas . Je l'ai.. (10) – Odpowiedziała natychmiast Jennifer. <br />- Remerciez Dieu. (11) – Zgodził się Lares. To się chyba właśnie nazywa szczęście w nieszczęściu. <br />- Où êtes-vous maintenant? (12) – Odezwał się znów Lares. <br />- Près De MET. (13) – Odpowiedziała Jennifer cicho. <br />- Ok. Faites attention. Et séjour où vous êtes! Je viendrai. Et calme vers le bas. (14) – Szybko zadecydował Lares. A potem się rozłączył. <br />Następnie szybkim krokiem wyszedł z domu. <br /> <br /> <br />- - - > W Y J A Ś N I E N I A < - - - <br />(1) – Potrzebuję twojej pomocy, Lares! (franc) <br />(2) – Tak. Tak, to ja. Musisz mi pomóc! (franc) <br />(3) – Co się stało? (franc) <br />(4) – Zabili go! Zabili mojego ojca, Lares! (franc) <br />(5) – (To może być właściwie każde przekleństwo, jednak mnie chodziło o słowo: „chol*ra”) (franc) <br />(6) – Ryfterzy go zabili? (franc) <br />(7) – Tak. Tak! Lares, ja nie wiem co robić! Pomóż, błagam! (franc) <br />(8 ) – Uspokój się. Oczywiście, że Ci pomogę. Wszystko będzie dobrze. (franc) <br />(9) – A teraz Jen, powiedz, czy ryfterzy zabrali...? (franc) <br />(10) – Nie. Dzięki Bogu, nie zabrali. Ja to mam. (franc) <br />(11) – Dzięki Bogu. (franc) <br />(12) – Gdzie ty teraz jesteś? (franc) <br />(13) – Niedaleko MET. (franc) (MET to muzeum w NY) <br />(14) – Dobrze. Bądź ostrożna. I nie ruszaj się stamtąd. Ja zaraz przyjdę. I uspokój się. (franc) <br /> <br />Tymczasem w kwaterze ryfterów. <br />- I co teraz zrobimy? Może macie jakieś pomysły? – Mówił właśnie John, do innych ryfterów. <br />- Jeśli nie było tego w domu, to w takim razie Michael musiał to komuś oddać... – Podsunął jakiś ryfter. <br />- To niemożliwe. – Wtrąciła Hailee. – Michael był człowiekiem, ale nie był głupcem. <br />- Ale on miał córkę... – Zaczął znów jakiś ryfter. – Mógł jej to dać, gdy dowiedział się, że zamierzacie po to dziś przyjść. <br />- To ma sens. – Zgodził się powoli John. – Jak myślisz, Hailee? <br />- To możliwe. Nawet prawdopodobne. – Odpowiedziała Hailee. <br />- Więc gdzie jest teraz Jennifer Hayes? - Spytał John patrząc na Hailee wyczekująco. <br />- Nie mam pojęcia. – Odpowiedziała ona spokojnie. <br />- Ale chyba możesz ją namierzyć? – Podsunął jej John niecierpliwie. <br />- Nie. – Odparła lekko Hailee. <br />- Nie możesz?! – Warknął wściekle John. <br />- Nie. – Powtórzyła ze znudzeniem dziewczyna. <br />- Jak to nie? O co ci znów chodzi! To co ma Jennifer, to potężna broń! Zniszczylibyśmy całą ludzkość bez trudu! A ty mówisz, że nie możesz jej namierzyć?! – Krzyczał John. <br />- Właśnie dlatego. – Odparła niejasno ona. <br />- Dlaczego, do chol*ry?! <br />- Dlatego. I przestań wrzeszczeć. Powiedziałam, że jej nie namierzę. <br />- Ale czemu?! <br />- Nieważne. – To mówiąc Hailee powoli podniosła się z krzesła, na którym siedziała i skierowała się do wyjścia z pokoju. <br />- Czekaj! – Wrzasnął John łapiąc ją za ramię. <br />Hailee zatrzymała się. <br />- Puść. – Powiedziała. <br />- Najpierw wyjaśnij mi może o co tu chodzi! <br />Hailee odwróciła się. Usta miała zaciśnięte, a jej srebrne oczy patrzyły na Johna ostro i gniewnie. <br />- Nie zamierzam Ci niczego wyjaśniać. – Wysyczała. – I puść mnie, albo pożałujesz. <br />John westchnął i puścił ramię Hailee, a ona spokojnie wyszła z pokoju, nie odwracając się już więcej. <br />Znał ją już dość długo i wiedział, że czasem nie wolno z nią zaczynać, bo może się to źle skończyć. <br />Hailee nigdy się nie wściekała, nie krzyczała, nie dało się jej wyprowadzić z równowagi. <br />Ale to nie znaczy, że nie była niebezpieczna. <br /> <br />Hailee weszła do swojego pokoju. <br />Zamierzała usiąść przy komputerze i w końcu ustalić parę spraw. <br />Ale nie usiadła. <br />Z tego prostego powodu, że na jej krześle już ktoś siedział. <br />A dokładnie siedziała tam wysoka dziewczyna o długich, ciemnych włosach i ciemnych oczach w czarnej bluzce. <br />Nazywała się ona Marianna i była ryfterką. <br />Dziewczyna uśmiechnęła się na widok Hailee. <br />Hailee tez się uśmiechnęła, ale potem powiedziała. <br />- Spóźniłaś się. <br />- Wiem. – Odparła dziewczyna. – Miałam drobne kłopoty z transportem. <br />- Spóźniłaś się trzy dni. – Mruknęła Hailee z nieznacznym uśmiechem na twarzy. <br />- Toteż mówię, że miałam „drobne” kłopoty z transportem. – Dziewczyna roześmiała się. <br />A po chwili dodała: <br />- Sorry. Wiem, że nie znosisz czekać. <br />Hailee uśmiechnęła się. <br />- No, nie znoszę. – Potwierdziła Hailee. <br />- A jednak na mnie czekałaś. – Zauważyła dziewczyna wstając. <br />- Masz informacje, na które warto poczekać. – Wyjaśniła Hailee. <br />- Tak. – Odpowiedziała Marianna. <br />- Więc? Co właściwie chciałaś powiedzieć? <br />- Je veux vous dire qu'ainsi beaucoup de choses, mais moi n'avons pas assez de temps. (1) – Odpowiedziała cicho Marianna. <br />- Temps? Nous avons autant d'heure, car nous avons besoin. Nous avons l'éternité, mon cher Marianna. Ou, au moins - j'ai (2) .- Rzuciła w odpowiedzi Hailee. <br />- Tak. – Zgodziła się powoli Marianna, a potem obie wyszły z pokoju. <br /> <br /> <br />- - - > W Y J A Ś N I E N I A < - - - <br />(1) – Chciałabym powiedzieć Ci tyle rzeczy, ale obawiam się, że nie starczy mi czasu. (franc) <br />(2) – Czas? Mamy tyle czasu ile chcemy. Mamy wieczność, moja droga Marianno. A przynajmiej –ja mam.(franc) <br /> <br />Marianna i Hailee siedziały teraz w dużym, ciemnym pokoju i rozmawiały. <br />- Słyszałam o przygotowaniach do zniszczenia ludzkości... – Mówiła właśnie Marianna. <br />- Taak. – Odpowiedziała niechętnie Hailee. <br />Marianna spojrzała na nią ze zdziwieniem. <br />- Jakoś nie wyglądasz, na specjalnie szczęśliwą, z tego powodu. – Powiedziała. <br />- Mam być szczęśliwa? – Spytała Hailee ironicznie. – Naprawdę sądzisz, że jesteśmy gotowi do tej walki? <br />- Szczerze? Nie, nie jesteśmy. – Odpowiedziała Marianna wzdychając. – Ale dla Ciebie to chyba nie jest problem. Zawsze będziesz tym, kim jesteś teraz. <br />Hailee nie odpowiedziała. <br />- A jednak John przygotowuje się to walki. – Odezwała się znów Marianna. <br />- Tak.- Przytaknęła Hailee ze znudzeniem. – On chce nawet zdobyć ostateczną broń... . <br />- Chyba żartujesz?! – Krzyknęła Marianna ze zdumieniem i strachem w ciemnych oczach. – On nie może jej zdobyć! <br />– Przecież wiem. – Przerwała Hailee. <br />- Ale mówiłaś... – Zaczęła Marianna. <br />- Mówiłam, że John chce zdobyć tą broń. A nie, że ją zdobędzie. <br />Marianna odetchnęła z ulgą. <br />- Co zamierzasz? – Spytała. <br />- Nie wiem. Jeszcze. – Odpowiedziała Hailee. <br />W tej chwili otworzyły się drzwi i do pokoju wszedł John, mówiąc: <br />- Hailee, czy wiesz może gdzie... . – Tu urwał, zdumiony widokiem Marianny. <br />- Witaj, John. – Powiedziała Marianna uśmiechając się ironicznie. <br />- Witaj, Marianno. – Odpowiedział John, patrząc na nią z wściekłością. <br />Marianna była jedną z nielicznych, a może nawet jedyną ryfterką, która postawiła się Johnowi i wygrała. <br />Teraz mówiła o sobie: „Wolna Ryfterka” i robiła co chciała. <br />John jej nie znosił. <br />A Marianna uważała Johna za irytującego, głupiego frajera. Nie mogła zrozumieć, dlaczego to John miał być przywódcą wszystkich ryfterów. <br />- Co ty tu robisz? Jak śmiesz to przychodzić! – Krzyczał John na Marianne, nie ukrywając gniewu. <br />- Ona przyszła do mnie. – Powiedziała Hailee takim spokojnym tonem, jakby opowiadała, co jadła na śniadania. <br />- Co? – Spytał John. <br />Hailee wzruszyła ramionami, nie udzielając żadnej odpowiedzi. Marianna zaśmiała się cicho i drwiąco, patrząc wyzywająco na Johna. <br />John natomiast patrzy na Hailee i zastanawiał się, co ma powiedzieć. <br />Hailee nigdy nie słuchała nikogo. Od zawsze żyła tylko po swojemu. <br />John westchnął, odwrócił się i powoli poszedł do wyjścia. Stojąc w drzwiach powiedział jeszcze: <br />- Kiedyś pożałujesz, że stanęłaś przeciwko mnie, Marianno! <br />- Je ne regrette rien. (1) – Odpowiedziała mu Marianna, nadal się uśmiechając. <br />- A jednak! Pożałujesz, jak zdobędę ostateczną broń! – Zagroził znów John. <br />A potem wyszedł z pokoju, trzaskając drzwiami. <br />Hailee i Marianna patrzyły na siebie przez chwilę, a potem roześmiały się identycznym, zimnym, drwiącym śmiechem. <br />- Je le déteste. (2) – Odezwała się nagle Marianna. Przestała się już śmiać. <br />- Et qui a indiqué, cela que vous devez l'aimer? (3) – Odpowiedziała Hailee cicho. <br />- Vous ne comprenez pas. Je le déteste, comme je ne déteste personne autrement. Et un jour... un jour je deviendrai le rifter le plus puissant. (4) – Powiedziała Marianna. Głos miała ostry i zdeterminowany, a w oczach wściekłość. <br />Hailee nic nie odpowiedziała. Patrzyła tylko na Mariannę z takim spokojem, jakby właśnie rozmawiały o pogodzie. <br /> <br /> <br />- - - > W Y J A Ś N I E N I A < - - - <br />(1) – Ja niczego nie żałuje. (franc.) <br />(2) – Nienawidzę go. (franc.) <br />(3) – A kto mówi, że masz go lubić? <br />(4) – Nie rozumiesz. Nienawidzę go, jak nikogo innego. I kiedyś... kiedyś ja będę najpotężniejszą z ryfterów. <br /> <br />Tymczasem Lares dotarł właśnie przez MET i znalazł Jennifer. <br />- Ah, Lares! Bon pour toi voir! (1) – Powiedziała Jennifer, gdy tylko go zobaczyła. <br />- Ouais. Bon pour toi voir aussi. Avancé. Nous devons aller. (2) – Odpowiedział Lares, rozglądając się niepewnie dookoła. <br />- Où allons-nous? (3) – Spytała Jennifer. <br />Lares zastanowił się. Nie mógł zabrać jej do siebie, bo to pierwsze miejsce, w którym ryfterzy będą jej szukać. W końcu podjął jakąś decyzje. <br />- De cette façon. (4) – Powiedział, wskazując drogę. <br />A potem oboje poszli. <br /> <br />W tej samej chwili Janus siedział u siebie w domu i intensywnie nad czymś myślał. <br />Dziś rano były silne zakłócenia między wymiarowe, co mogło oznaczać tylko jedno. <br />Jakiś nowy ryfter się pojawił. I to silny ryfter. Nie podobało mu się to wszystko. <br />Nagle ktoś zapukał do drzwi. <br />Janus poszedł otworzyć. <br />Przed drzwiami stał Lares, a obok niego – czy to możliwe – Jennifer Hayes. <br />- Co się stało? – Spytał zaskoczony Janus. <br />- Ryfterzy zabili Michaela. – Powiedział krótko Lares. <br />- A czy...? <br />- Nie. Możemy wejść? <br />- Oczywiście. – Odpowiedział Janus i wpuścił gości do domu. <br />Wszystko robiło się jeszcze bardziej pokręcone. <br />„A więc Michael nie żyje” – Myślał Janus. – „Więc ryfterzy naprawdę planują wojnę... .” <br /> <br />Tymczasem u ryfterów. <br />- Dość czekania. Czas zacząć walkę. – Mówił John, a reszta ryfterów przygotowywała się do wojny. <br />Jedynie Marianna i Hailee nie przejmowały się tymi słowami. <br />Zamiast tego nadal siedziały i rozmawiały. <br />- Chyba powinnaś coś zrobić. – Mówiła Marianna. – On naprawdę szykuje się do wojny. <br />- Mam mu życzyć powodzenia? – Spytała ironicznie Hailee. <br />Marianna westchnęła. <br />- A jeśli on naprawdę zdobędzie tą broń? To co wtedy? <br />- Nic. <br />- Nic? <br />- Nic, bo jej nie zdobędzie. <br />- Taka z ciebie optymistka? – Roześmiała się Marianna. <br />- Realistka. – Poprawiła Hailee, spoglądając ostro na Mariannę. – Sama zadbam, by nie zdobył tej broni. Chyba nie myślisz, że sobie nie poradzę? <br />- Nie o to mi chodziło. Chcę być pewna. <br />- Więc może sama się tym zajmij. – Odpowiedziała Hailee drwiąco. <br />- Oh, przestań. Przecież tłumaczę, że nie o to mi chodziło! <br />- O que quer que. (5) – Odparła Hailee. <br />Marianna roześmiała się. A potem nagle spoważniała. <br />- Hailee. Você sabe, por que mim veio realmente? (6) – Odezwała się cicho. <br />Hailee też spoważniała. Rzadko mówiły do siebie w tym języku, więc wiedziała, że chodzi o coś ważnego. <br />- Naturalmente, isso que eu sei. Quem você pensa do eu é? Um ser humano? (7) – Opowiedziała spokojnie. <br />- Pesaroso. Mas, em todo o caso. Eu penso que é hora de ir. (8 ) – Rzuciła w odpowiedzi Marianna. <br />- Aquela é sua escolha. Deixa para ir. (9) – Zgodziła się Hailee, a potem obie wyszły. <br /> <br />Gdy Marianna i Hailee wychodziły zatrzymał je John. <br />- Gdzie się wybieracie? – Spytał. <br />- Mamy coś do załatwienia. – Odparła niejasno Hailee. <br />- Ale! Mnie należą się jakieś wyjaśnienia! – Wrzasnął wściekle John. <br />- Jerk. (1) – Rzuciła nagle, półgłosem Marianna. <br />- Co? – John spojrzał na nią gniewnie. <br />- I said – jerk! (2) – Powtórzyła z naciskiem Marianna. <br />John spojrzał na nią z wściekłością. <br />- Shut up! (3) – Powiedział. <br />- Bite the ice! (4) – Odparła dziewczyna. <br />- Jak śmiesz mówić tak do najpotężniejszego ryftera?! – Spytał groźnie John, <br />- Someday I’ll be the most powerful rifter. (5) – Odparła Marianna uśmiechając się. <br />- After my death body! (6) – Wrzasnął John. <br />- Oh, yeah. (7) – Zgodziła się Marianna rozmarzonym głosem. <br />- What? I said that ironic! (8 ) – Powiedział ostro John. <br />- You mean ‘moronic’? (9) – Rzuciła Marianna drwiaco. <br />Hailee roześmiała się. <br />- Shut up! (10) – Krzyknął znów John, a potem wyszedł. <br />- É tal empurrão. (11) – Powiedziała Marianna do Hailee. <br />Hailee pokiwała głową, zgadzając się. <br />- Deixa para ir, em todo o caso. Eu não posso esperar para vê-lo. (12) - Odezwała się znów Marianna. <br />- Você, rifters, é assim impatient. Como seres humanos. (13) – Odpowiedziała jej drwiąco Hailee. <br />- Você está dizendo, isso que eu sou um ser humano? (14) - Spytała ostro Marianna. <br />- No. Eu disse apenas, aquele lá é uma similaridade entre rifters e seres humanos. (15) – Odparła spokojnie Hailee, a potem obie dziewczyny wyszły, uśmiechając się lekko. <br /> <br />Tymczasem Lares rozmawiał z Janusem. <br />- Dziś rano były spore zakłócenia między wymiarowe. – Mówił Janus. <br />- Tak. – Potwierdził Lares. <br />- Czyżby nowi ryfterzy przeszli do naszego wymiaru? – Spytał Janus. <br />- Najprawdopodobniej. – Zgodził się Lares. <br />- Ciekawe tylko... – Zaczął znów Janus, a potem urwał. <br />- Co się stało? – Spytał Lares. <br />- Ryfterzy są w pobliżu Sexta porta (16) ! Szybo! – Krzyknął Janus. <br />A potem oboje wybiegli. <br /> <br /> <br />- - - > W Y J A Ś N I E N I A < - - - <br />(1) – Palant. (ang.) <br />(2) – Powiedziałam – Palant! (ang.) <br />(3) – Zamknij się! (ang.) <br />(4) – Odczep się. (ang.) <br />(5) – Kiedyś to ja będę najpotężniejszą ryfterką. (ang.) <br />(6) – Po moim trupie. (ang.) <br />(7) – Oh, tak... . (ang.) <br />(8 ) – Co? To co powiedziałem miało brzmieć ironicznie. (ang.) <br />(9) – Chyba kretyńsko. (ang.) <br />(10) – Zamknij się! (ang.) <br />(11) – Straszny z niego głupek. (port.) <br />(12) – Ale chodźmy już Nie mogę się doczekać, żeby to zobaczyć. (port.) <br />(13) – Wy, Ryfterzy jesteście tacy niecierpliwi. Zupełnie jak ludzie. (port.) <br />(14) – Mówisz, że jestem podobna do ludzi? (port.) <br />(15) – Nie. Mówię tylko, że istnieje podobieństwo między ludźmi i ryfterami. (port.) <br />(16) – Dosłownie: „6 Brama”. (port.) <br /> <br />Marianna i Hailee zbliżały się do Sexta porta. <br />Nagle Hailee zatrzymała się i odwróciła. <br />- Que é errado? (1) – Spytała Marianna. <br />- Chyba mamy towarzystwo. – Odpowiedziała Hailee rozglądając się badawczo dookoła. <br />Marianna również się rozejrzała. <br />- Pójdę się rozejrzeć powiedziała Hailee i odeszła. <br />Marianna została sama, ale nie martwiła się tym zbytnio. <br />Spokojnie rozejrzała się po korytarzu. <br />Było tam wiele różnych drzwi. Z pozoru drzwi były identyczne, ale Marianna wiedziała, że tylko jedne zaprowadzą ją, do Sexta porta. <br />„Apra il portello, per vedere il mondo, che non avete visto mai prima.” (2) – Pisało na jednych drzwiach. <br />Ale Marianna nie była głupia, i wiedziała, że nie powinna otwierać tych drzwi. <br />„Kommen Sie herein. Zur Welt der Schwärzung.” (3) – Pisało na drugich drzwiach. Marianna pokręciła głową ze zniechęceniem. To wciąż nie były drzwi, których szukała. <br />Problem w tym, że widziała Sexta Porta tylko raz, i to na starej fotografii i nie wiedziała, czy da radę je teraz rozpoznać. Nagle coś przykuło jej uwagę. <br />Duże, ciemne drzwi z wyrytym jakimś napisem. <br />Podeszła bliżej, by odczytać ten napis. <br />„Quem quer que você é. <br />Onde quer que você vem de. <br />O que quer que você quer. <br />Este é Sexta Porta. <br />Aqui você começará, o que você quer.” (4) – Litery były niewyraźne, a język skomplikowany, ale Marianna od razu zrozumiała, że to jest to, czego szukała. <br />Nie zastanawiając się długo otworzyła drzwi. <br /> <br />Tymczasem Lares i Janus właśnie wchodzili do korytarza. <br />- Ktoś otworzył bramę. – Powiedział Janus. <br />- Czyli spóźniliśmy się? – Zapytał ze zdumieniem Lares. Nie chciał uwierzyć, że tak po prostu przegrali. <br />- Może jeszcze nie... – Zaczął Janus. – Mam pewien pomysł. Może się uda. <br />I oboje podążyli w kierunku Sexta Porta. <br />Nie zauważyli nawet, że ktoś za nimi idzie. <br /> <br />Marianna, natomiast była już w środku. <br />Musiała przyznać, że widok, który zobaczyła po wejściu zaskoczył ją. <br />Spodziewała się czegoś zupełnie innego. Ale nie ważne. Wiedziała po co tu przyszła. <br />A ona była osobą, quem começa sempre o que quer. (5) <br /> <br />- - - > W Y J A Ś N I E N I A < - - - <br />(1) – Co się dzieje? (port) <br />(2) – „Otwórz te drzwi, by zobaczyć świat, jakiego nie widziałeś wcześniej.” (wł) <br />(3) – „Wejdź. To świata ciemności.” (niem.) <br />(4) – „Kimkolwiek jesteś. Skądkolwiek pochodzisz. Czegokolwiek chcesz. Oto jest Sexta Porta, co da Ci czego chcesz. (port.) <br />(5) - Która zawsze dostaje, czego chce. (port.) <br /> <br />Marianna rozejrzała się jeszcze raz po pomieszczeniu, w którym się znalazła. <br />Była to niewielka komnata, w całości wyłożona bogactwami, złotem i klejnotami. <br />Ale Mariannę nie interesowały te bogactwa. Ona przyszła tu po coś innego. <br />I wiedziała, że to odnajdzie. <br />I rzeczywiście, odnalazła. <br />W dużej skrzyni stojącej w kącie leżała duża, czarna księga. <br />Marianna zdmuchnęła kurz z księgi. <br />„Muito o começo” (1) – Odczytała tytuł, uśmiechając się. Znalazła to, czego szukała. <br />Otworzyła książkę na pierwszej stronie i przeczytała nagłówek: „Genesis e ascensão dos rifters, e origens dos seres humanos” (2) . Teraz była już pewna, że odnalazła swój cel. <br />Zniknęła zabierając ze sobą księgę. <br /> <br />W chwilę później, do komnaty wpadli Lares i Janus. <br />Ale było już za późno. Marianna zabrała księgę. <br /> <br />Marianna tymczasem wróciła już do domu. A właściwie nie do domu, a do kwatery ryfterów. <br />Weszła do pokoju Hailee. <br />- Witaj. – Powitała ją Hailee. <br />- Hm... Witaj. – Odparła Marianna, nieco zdziwiona. – Myślałam, że poszłaś sprawdzić teren. <br />- Poszłam. – Wyjaśniła Hailee. – A potem tu wróciłam. <br />- Aha. <br />- Znalazłaś już to, czego szukałaś? <br />- Tak. – Odpowiedziała Marianna, a potem wyszła. Potrzebowała jakiegoś wolnego pokoju, żeby przeczytać całą tą księgę. Chciała dowiedzieć się wszystkiego o ludziach, i jak powstali ryfterzy i jak został wybrany niegdyś ich przywódca. <br /> <br />W końcu znalazła wolny pokój. Usiadła i otworzyła księgę. <br />Pierwsze parę rozdziałów dotyczyło powstania świata. <br />Marianna ominęła te rozdziały, bo nie specjalnie ją interesowały. <br />Zatrzymała się przy rozdziale, którego nagłówek mówił: <br />„Primeiros povos, e rifters. Ascensão do poder dos rifters. Hailee. (3) ” <br />Zaczęła czytać. <br /> <br /> <br />- - - > W Y J A Ś N I E N I A < - - - <br /> <br />(1) – „Wielkie początki.” (port) <br />(2) – „Geneza i powstanie ryfterów. Początki ludzi.” (port) <br />(3) – „Pierwsi ludzie i ryfterzy. Potęga ryfterów. Hailee.” (port) <br /> <br />Marianna czytała: <br />„Pierwsi ludzie (ludzie, czyli istoty wolne, myślące, ale także niestałe i niespokojne) - Australopiteki - pochodzą z wczesnego plejstocenu. Pierwsi ryfterzy, nazywani też „consciência viva” (1) pojawili się dużo później, gdy cywilizacja ludzka była już w pełni rozwinięta. Pierwszych „przejęć” ludzi przez ryfterów (te przejęcia nazywano też: „alma perdida” (2) ) możemy dopatrywać się już w starożytności. Znany grecki heros starożytny, Achilles, który był nazywany „nieśmiertelnym człowiekiem”, był po prostu jednym z pierwszych ryfterów.” <br />Marianna przerwała czytanie i „przeskoczyła” parę następnych stron. <br />Nie interesowała jej starożytność. <br />W końcu znów zaczęła czytać: <br />„Pierwszą zorganizowaną działalność ryfterską możemy zaobserwować we wczesnym średniowieczu. Wtedy też Hailee Adams, nazywana też „Frio e mau” (3) włączyła się w walkę ryfterów i ludzi, oczywiście po ryfterskiej stronie. Nie wiele wiadomo o tym skąd wzięła się Hailee, wiadomo natomiast, że istnieje ona od początku i że będzie ona istnieć tak długo, jak sama uzna za stosowne.” <br />Marianna znów przerwała czytanie. Nie szukała w tej chwili informacji o Hailee. Gdyby chciała coś wiedzieć o Hailee mogła by ją po prostu spytać. <br />Przewracała kartki księgi, aż zatrzymała się na stronie, której nagłówek mówił: „Inferno. Diabos. Kaelsy. Sua influência na luta entre povos e rifters” (4) . <br />Znów zaczęła czytać. <br />„Piekło, podobnie jak świat i Hailee istniało zawsze, i od zawsze brało swój czynny udział w walkach pomiędzy ludźmi i ryfterami. Wyróżniamy diabły niskie (służby diabelne) i diabły wysokie (Mestres do inferno (5) ). Największy udział w walce pomiędzy ludźmi i ryftermi ma Kealsy, która bywa nazywana też: „Quente e mau” (6) . Była ona niegdyś nawet uznawana za piekielny odpowiednik Hailee Adams, ale późnej Kaelsy została uznana po prostu za najważniejszą diablicę, i to jest słuszne twierdzenie.” <br /> <br /> <br />(1) – „Żyjąca świadomość” (port) <br />(2) – „Utrata duszy” (port) <br />(3) – „Lodowate zło” (port) <br />(4) – „Piekło. Diabły. Kaelsy. Ich wpływ na walkę ludzi z ryfterami” (port) <br />(5) – „Władcy piekieł” (port) <br />(6) – „Ogniste zło” (port) <br /> <br />Marianna czytała nadal. <br />Teraz dotarła już do rozdziału, który mówił tylko o pojawieniu się ryfterów. To ją interesowało najbardziej. <br />„Gdy pod koniec średniowiecza ryfterzy zaczęłi łączyć się w jedną ryfterską organizację („Organização De Rifter” (1) ) na czele ich stał najpierw ryfter Markus, a potem, po jego śmierci w niewyjaśnionych okolicznościach zaczął panować ryfter John. Panuje od do dziś.” <br />Marianna odłożyła na chwilę księgę i prychnęła ze złoscią. <br />Ale poźniej wróciła do czytania. <br />„Ryfterów możemy podzielić na 3 grupy. Pierwsza to Ryfterzy Zjednoczeni, zwani też „Rifters normais” (2) . Są to ci ryfterzy, którzy wykonują rozkazy aktualnie panującego najpotężniejszego ryftera.” Marianna znów przerwała czytanie i zaśmiała się ironicznie. <br />- „John potężny? – Pomyślała drwiąco. <br />A potem powróciła do czytania. <br />„Druga grupa, to ryfterzy, którzy pokonali swój ryfterski instynkt i walczą teraz po stronie dobra. Mówi się o nich też „Ryfterzy zdrajcy” lub „Rifters bons” (3) . Trzecia grupa ryfterów to „Wolni Ryfterzy”, zwani też „livre rifters” (4) . Tu należy wyróżnić dwie podgrupy. Pierwsza, to ryfterzy, którzy stanęli do walki ze swoim przywódcą i przegrali („destruído rifters” (5) ) a druga to ci, którzy zwyciężyli i do dziś żyją. Nazywamy ich: „vencedor – rifter” (6) . <br />Marianna przerwała czytanie i uśmiechnęła się. Więc jest vencedor (7) . <br />Wróciła do czytania. <br /> <br />- - - > W Y J A Ś N I E N I A < - - - <br />(1) – „Organizacja Ryfterska” (port) <br />(2) – „Zwyczajni ryfterzy” (port) <br />(3) – „Dobrzy ryfterzy” (port) <br />(4) – „Wolni Ryfterzy” (port) <br />(5) – „Zniszczeni, przegrani ryfterzy” (port) <br />(6) – „Ryfterzy - Zwycięscy” (port) <br />(7) – Zwycięzcą. <br /> <br />Marianna czytała: <br />„Walka ludzi i ryfterów trwa od zawsze i będzie trwała do końca świata. Tak przynajmiej brzmi jedna z przepowiedni Harnessuie.” <br />Marianna znów przerwała czytanie i zmarszczyła brwi. Nie znała dobrze tej przepowiedni. Będzie musiała potem spytać o to Hailee. <br />A na razie wróciła do czytania. <br />„Podobno stworzono niegdyś potężną broń, którą ryfterzy mieli wykorzystać przeciwko ludzkości. Ale broń ta okazała się niebezpieczna i nieobliczalna, dlatego została starannie ukryta przez Wielką Szóstkę (sześć osób, które zebrało się raz, aby zadecydować co uczynić z bronią zagłady). Broń trafiła pod opiekę człowieka – Michaela Hayes’s, który miał ją pilnować, aby nigdy nie trafiła ona znów w ręce ryfterów, gdyż byłby to koniec świata.” <br />Marianna westchneła. John mógł zobyć tą broń w każdej chwili. A to naprawdę byłby koniec. I to nie koniec ludzkości. Ale koniec całego świata. Marianna wiedziała o tym dobrze. <br />Znów zaczęła czytać. <br />„Ninja.” – Głosił nagłówek. – „Ninja byli na początku niewielką grupą ludzi, która również walczyła z ryfterami. Potem, nastąpił rozrost organizacji Ninja, do tego stopnia, że utworzono nawet specjalną Radę Ninja. Do niedawna Ninja prowadzili bardzo zdecydowaną walkę z ryfterami, ale jakieś 16 lat temu zaprzestali tej walki całkowicie.” <br />Nagle drzwi do pokoju, w którym siedziała Marianna weszła Hailee. <br />- Wiesz, która jest godzina? – Spytała Hailee. <br />- A co? – Spytała lekko ironicznie Marianna. – Zegrek Ci się zepsuł? <br />Hailee zignorowała drwinę Marianny. <br />- Siedzisz tu już cztery godziny. – Powiedziała. <br />- Rany. – Zdziwiła się szczerze Marianna. – Straciłam rachubę czasu przy czytaniu. <br />- I jak książka? <br />Marianna nie odpowiedziała. <br />- Jak właściwie brzmi przepowiednia Harnessuie? – Spytała w zamian. <br />- Która przepowiednia? – Spytała Hailee. <br />- Ta dotycząca walki ludzi i ryfterów. – Wyjaśniła Marianna. <br />- „O mundo é justo um lugar vazio, onde a lata má e boa lute para sempre. Tão por muito tempo como o mundo existe, lutam. E tão por muito tempo como lutam, o mundo existe.” (1) – Odpowiedziała spokojnie Hailee. <br />- Dzięki. Powiedz mi jeszcze tylko jedną rzecz. – Odezwała się Marianna. <br />- No? <br />- Kto był w Wielkiej Szóstce? – Marianna rzuciła to pytanie spokojnym tonem, choć wiedziała, że jest to pytanie wielkiej wagi. <br />Przez chwilę Hailee milczała. A potem odpowiedziała. A gdy to mówiła głos miała spokojny, a jej twarz była zimna i pozbawiona wyrazu. <br />- Kaelsy, jako przedstawiciel piekieł. Janus, jako przedstawiciel ludzi. Lares. Dwóch członków Wielkiej Rady Ninja. I ja. - <br /> <br /> <br />- - - > W Y J A Ś N I E N I A < - - - <br />(1) – „Świat to jedynie pusty plac, gdzie dobro i zło mogą walczyć bez końca. I tak długo jak istnieje świat te dwie siły będą walczyć. I tak długo jak one walczą – świat istnieje.” (port) <br /> <br /> <br />Przez chwilę nikt nic nie mówił. <br />A potem Hailee znów się odezwała. <br />- Wychodzę teraz do miasta, bo mam coś do załatwienia. – Powiedziała spokojnie. – Wrócę wieczorem i mam nadzieje, że do tego czasu skończysz już czytać. - <br />- Jasne, że skończę. – Odpowiedziała Marianna. – Przecież musimy gdzieś wyskoczyć, żeby oblać moje przybycie. I nasze rychłe zwycięstwo. - <br />Hailee pokiwała powoli głową, potem wyszła. <br />Marianna tymczasem znów zaczęła czytać. <br />Natrafiła na rozdział zatytułowany: Relacionamento entre diabos e rifters. A influência dos diabos em destruir ‘o Wepon final’.” <span style="font-weight: bold"> (1) </span> <br />Zaczęła czytać. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="font-style: italic"> Słuchajcie, teraz jest historia, którą Marianna czyta. Więc to co zaraz napiszę już się zdarzyło w przeszłości. Ale napisze to w czasie teraźniejszym, żeby było wygodniej. Rozumiecie? TO SĄ ZDARZENIA Z PRZESZŁOŚCI. Nie pomylcie się potem. TO JUŻ BYŁO. </span></span> <br /> <br /><span style="font-style: italic">Miejsce Akcji: „Centro Do Inferno” <span style="font-weight: bold"> (2) </span> <br />Czas akcji: Około 20 lat przed akcją właściwą. (Akcja właściwa dzieje się parę lat przed II wojną światową).</span> <br /> <br />Panował ciepły, letni dzień. <br />W piekle było, jak zwykle piekielnie gorąco. <br />W Centro Do Inferno <span style="font-weight: bold"> (3) </span> siedziały trzy diabły. <br />Dwa z nich rozmawiały, a właściwie kłóciły się. <br />Trzeci diabeł, a właściwie diablica patrzyła na kłócącą się dwójkę z niechęcią i drwiącym uśmiechem. <br />Nietrudno był odgadnąć, że ta diablica to Kealsy. <br />Kaelsy nie wyglądała jak zwykła diablica. Miała jasne włosy, ładny uśmiech i oczy, tak ogniste, że niemal miotały błyskawice. Stąd nazywano ją też „Quente e mau” <span style="font-weight: bold"> (4) </span>. <br />Nagle brama do sali piekielnej otworzyła się i stanął w niej jeden z Diabłów Niskich. <br />- „Mestre do Inferno” <span style="font-weight: bold"> (5) </span> i Kealsy – „Rainha Escura do Fogom” <span style="font-weight: bold"> (6) </span>, przynoszę ważną wiadomość. – Rzekł podniosłym głosem. <br />- Więc gadaj. – Odparła Kaelsy ziewając. Ten podniosły styl mowy piekielnej był chwilami po prostu nudny. <br />- Tak jest, o pani, „minha rainha do inferno, o mais poderoso de poderoso” <span style="font-weight: bold"> (7) </span> - <br />- Przestań i gadaj w końcu! <br />- Przynoszę wiadomość. <br />- Jaką? <br />- Przyszedł gość. <br />Kaelsy zdumiała się. Diabły, które wcześniej się kłóciły też się zdumiały. W piekle prawie nigdy nie przyjmowano gości. <br />A już na pewno nie – nieoczekiwanych gości. Żeby dostać się do piekła należało mieć specjalne zaproszenie. <br />Kaelsy zastanawiała się nad czymś. <br />- Pójdę sprawdzić kto to. – Powiedziała i wyszła. <br />AntesoInferno, jak nazywano miejsce pomiędzy Centro Do Inferno <span style="font-weight: bold"> (8 ) </span> i Porta Do Inferno <span style="font-weight: bold"> (9) </span>, wyglądało naprawdę piekielnie. Ściany miały kolor krwistej czerwieni, a wszystko pozostałe było czarne. <br />Kaelsy wyszła przez bramę piekielną i rozejrzała się po AntesoInferno. <br />Przy jednej ze ścian stała spokojnie wysoka blondynka. Jej srebrne włosy odpadały na jej blade ramiona, a stalowe oczy wpatrywały się beznamiętnie w przestrzeń. <br />I choć stała ona daleko od Kaelsy i choć była odwrócona plecami Kaelsy poznała ją od razu. Bo pewnych istot się po prostu nie da zapomnieć. <br />Kaelsy była nieco zaskoczona tą nieoczekiwaną wizytą. <br />- Spodziewałabym się tu ujrzeć niemal każdą istotę, ale ciebie nigdy bym się nie spodziewała. – Powiedziała Kaelsy. <br />- Esta é somente uma outra prova, essa vida é impredizível. <span style="font-weight: bold"> (10) </span> – Odpowiedziała jej lekko Hailee Adams odwracając się. <br />- Naturalmente. <span style="font-weight: bold"> (11) </span> – Zgodziła się Kaelsy. – Więc co Cię sprowadza do Królestwa Piekieł, Hailee? <br />Hailee nie odpowiedziała na to pytanie. <br />Zamiast tego powiedziała: <br />- Słyszałam o śmierci Alex’a Dennaley’a. Muszę przyznać, że mnie zaskoczyłaś. Myślałam, że go lubiłaś. - <br />- I must destroy the things I like and like what I destroy. <span style="font-weight: bold"> (12) </span> – Odpowiedziała powoli Kaelsy. – This is my destiny. <span style="font-weight: bold"> (13) </span> <br />- I don’t believe in destiny. <span style="font-weight: bold"> (14) </span> – Odpowiedziała zimno Hailee. <br />- So what do you believe in, then? <span style="font-weight: bold"> (15) </span> – Spyała Kaelsy. <br />- In myself. <span style="font-weight: bold"> (16) </span> – Odparła Hailee. – And I believe that whatever will ever happend, it still gonna be ... <span style="font-weight: bold"> (17) </span> - <br />- Okay. <span style="font-weight: bold"> (18 ) </span> – Dokończyła za nią Kaelsy. – Ja też w to wietrzę. Ale to nie istotne w tej chwili. Po co przyszłaś? <br />- Chodzi o Broń Zagłady. – Wyjaśniła Hailee. <br />Kaelsy zdumiała się nieco. <br />- Myślałam, że ryfterzy zamierzają wykorzystać tą broń do zniszczenia ludzkości. – Powiedziała. <br />- Dobrze myślisz. – Potwierdziła Hailee. <br />Kaelsy zdumiała się jeszcze bardziej. <br />- Więc dlaczego ryfterzy uznali, że powinni mnie o tym poinformować? – Spytała. <br />- Wcale tak nie uznali. Wręcz przeciwnie, starają utrzymać się to w całkowitej tajemnicy. – Odpowiedziała ironicznie Hailee. <br />- Więc co tu robisz i dlaczego mi o tym mówisz? – Spytała podejrzliwie Kaelsy. <br />- Ja nie jestem ryfterem. - <br />- Nie chcesz im pomóc w zwycięstwie? - <br />- Ta broń jest zbyt potężna, by dostał ją ktoś taki jak John. To doprowadziło by raczej do zniszczenia świata, a nie ludzkości. – Wyjaśniła Hailee. <br />Kaelsy zastanawiała się chwilę. A potem powiedziała” <br />- Broń powinna zostać ukryta. Tak, żeby ryfterzy jej nigdy nie znaleźli. - <br />Hailee pokiwała głową. <br />- Należało by zwołać Wielką Szóstkę. - <br />- A myślałam, że stworzenie jej okaże się kompletnie nie przydatne. – Roześmiała się lekko Kaelsy. <br />A potem obie wyszły z piekła. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"><span style="font-style: italic"> TERAZ DALSZA AKCJA DZIEJE SIĘ JUŻ W CZASIE WŁAŚCIWYM. </span> </span> <br />Marianna odłożyła księgę i spojrzała na zegarek. Było już po 21, a Hailee mówiła, że wieczorem muszą coś koniecznie załatwić. <br />Wstała więc i wyszła z pokoju. Jednocześnie intensywnie myślała. Księga, choć wyjaśniała jak zdarzyło się wiele rzeczy, nie odpowiadała na najważniejsze pytanie – „Porque?”<span style="font-weight: bold"> (19) </span>. <br />Ale Marianna czuła, że już za niedługo uzyska odpowiedzi na wszystkie dręczące ją wątpliwości. <br />A wtedy, a wtedy... . <br /> <br />- - - > W Y J A Ś N I E N I A < - - - <br /><span style="font-weight: bold"> (1) </span> – „Relacje pomiędzy diabłami a ryfterami. Wpływ diabłów na zniszczenie Broni Ostatecznej.” <br /><span style="font-weight: bold"> (2) </span> – „Centrum Piekielne” (port) <br /><span style="font-weight: bold"> (3) </span> – „Centrum Piekielne” (port) <br /><span style="font-weight: bold"> (4) </span> – „Ogniste zło” (port) <br /><span style="font-weight: bold"> (5) </span> – „Władco piekielny” (port) <br /><span style="font-weight: bold"> (6) </span> – „Królowo ciemności i ognia piekielnego” (port) <br /><span style="font-weight: bold"> (7) </span> – „Królowo piekielna, najpotężniejsza z potężnych” (port) <br /><span style="font-weight: bold"> (8 ) </span> – „Centrum Piekielne” (port) <br /><span style="font-weight: bold"> (9) </span> – „Wrota piekielne” (port) <br /><span style="font-weight: bold"> (10) </span> – To tylko kolejny dowód, że życie jest nieprzewidywane. (port) <br /><span style="font-weight: bold"> (11) </span> – Oczywiście. (port) <br /><span style="font-weight: bold"> (12) </span> – Muszę niszczyć rzeczy które lubie, i lubić to co niszczę. (ang) <br /><span style="font-weight: bold"> (13) </span> – To moje przeznaczenie. (ang) <br /><span style="font-weight: bold"> (14) </span> – Ja nie wierzę w przeznaczenie. (ang) <br /><span style="font-weight: bold"> (15) </span> – Wieć w co wierzysz? (ang) <br /><span style="font-weight: bold"> (16) </span> – W siebie. (ang) <br /><span style="font-weight: bold"> (17) </span> – I wierzę, że cokowiek się kiedykolwiek stanie i tak będzie ... (ang) <br /><span style="font-weight: bold"> (18 ) </span> – ...Dobrze. (ang) <br /><span style="font-weight: bold"> (19) </span> – Dlaczego. (port) <br /> <br />Marianna szła spokojnie korytarzem, żeby spotkać się z Hailee. <br />Niosła ze sobą, oczywiście Księgę Dziejów. <br />Nagle z Księgi wypadła kartka. <br />Marianna schyliła się by podnieść kartkę, myśląc, że Księga jest już tak stara, że się rozpada. <br />Ale gdy zobaczyła tę kartkę z bliska, to zauważyła, że to nie jest strona z Księgi. <br />To była po prostu nowa, luźno wsunięta do księgi kartka. <br />Na kartce był jakiś wiersz napisany zamaszystym, ale czytelnym ludzkim pismem. <br />Choć litery były staranne i wyraźne duża ilość zawijasów przy literach świadczyła o tym, że autor wiersza bardzo się śpieszył, podczas pisania. <br />Na samej górze kartki pisało: „O ostatecznej broni”, a pod spodem był tekst wiersza. <br />Marianna zaczęła czytać: <br />„You will never know, what you become; <br />When you don’t feel; <br />Brave and proud in your heart; <br />Whatever, anyway; <br />You’ll become who you were born to be; <br />Cause that’s the way it all should go; <br />And it’s still worth fighting for;” <span style="font-weight: bold"> (1) </span> <br />Wiersz był w porządku. Tylko skąd ten dziwny tytuł: „O ostatecznej broni”. Marianna nic nie rozumiała. <br />Na samym dole kartki, pod wierszem napisano jeszcze: „7 liter”. <br />Marianna schowała kartkę do kieszeni, a potem poszła w końcu na spotkanie z Hailee. <br /> <br />- Nareszcie jesteś. – Powiedziała Hailee. – Na Ciebie zawsze trzeba czekać. - <br />- Sorry. – Odparła Marianna. Postanowiła, że na razie nie powie Hailee nic o tym dziwnym wierszu. Czuła, że powinna zachować jego treść dla siebie. <br />- A w ogóle, po co się spotykamy? – Spytała znów Marianna. <br />- Musimy zejść do piekła. - <br />Marianna spojrzała na Hailee z mieszaniną zaskoczenia i radości w ciemnych oczach. Nigdy wcześniej nie była w piekle. <br />- Żartujesz. – Powiedziała. <br />- Nigdy nie żartuje. – Odpowiedziała zimno Hailee. <br />A potem obie zniknęły. <br /> <br />Kaelsy, choć rzadko opuszczała Królestwo Piekieł, wiedziała co się dzieje na ziemi. Dlatego tym razem spodziewała się wizyty Hailee i czekała na nią. <br />- Witaj Kaelsy. – Przywitała ją Hailee. <br />- Witaj, witaj. – Odpowiedziała Kaelsy. – Czekałam na Ciebie. - <br />- Świetnie. – Odparła krótko Hailee. <br />- Widzę, że tym razem nie przyszłaś sama. – Powiedziała Kaelsy patrząc na Mariannę. <br />- Tak. – Hailee pokiwała głową. - Znasz Mariannę? - <br />- Słyszałam o niej. – Odpowiedziała Kaelsy. <br />Marianna uśmiechnęła się lekko. Odkąd wyrwała się z pod panowania Johna i została wolną ryfterką nagle stała się znana. Jak widać nawet w piekle. <br />- Rozumiem, że sprowadza Was tutaj sprawa Ostatecznej Broni. – Zaczęła Kaelsy. <br />- Você é direito, Kaelsy, Rainha do inferno. <span style="font-weight: bold"> (2) </span> – Odparła Hailee uśmiechając się. <br />- Naturalmente. <span style="font-weight: bold"> (3) </span> – Odparła Kaelsy. <br />- Broń należy zniszczyć. Raz na zawsze. Finalmente. <span style="font-weight: bold"> (4) </span> – Powiedziała Hailee pewnym głosem. <br />Kaelsy spojrzała na nią z zaskoczeniem. <br />- Wiesz, że to prawie nie możliwie. Broń można zniszczyć tylko w jeden sposób. – Powiedziała. <br />- Jak? – Wtrąciła Marianna. <br />- Należy wpisać poprawnie siedmio cyfrowy kod. – Odpowiedziała Hailee. <br />- A wy go nie znacie? – Spytała lekko zdumiona Marianna. <br />Kaelsy i Hailee pokręciły głowami. <br />- Znał go tylko jeden człowiek – Michael Hayes. Ale on już nie żyje. – Wyjaśniła Kaelsy. <br />- No i wszyscy znają ostatnią, siódmą cyfrę, czyli 1. Ale to nie wiele daje. – Dodała Hailee. <br />- W dodatku jest tylko jedna próba. A błędne wprowadzenie kodu powoduje samoczynną ekspozję, której siła byłaby równa mocy broni. Co oznacza... – Odezwała się znów Kaelsy. <br />- Koniec świata. – Zakończyła za nią Hailee. <br />Kaelsy pokiwała głową. <br />- Więc co można zrobić? – Spytała Marianna. <br />- Coś wymyślimy. – Odparła Kaelsy. <br />- Tak. Uda się. – Poprała ją Marianna. <br />- Oczywiście. Tudo é possível, você necessita somente saber. <span style="font-weight: bold"> (5) </span> – Przytaknęła Hailee. <br />- A po za tym, nós nunca perdemos <span style="font-weight: bold"> (6) </span>, nieprawdaż? – Dodała jeszcze Kaelsy. <br />- Nós nunca perdemos. <span style="font-weight: bold"> (7) </span> – Zgodziły się Marianna i Hailee. <br />Kaelsy znów pokiwała głową, a potem powiedziała: <br />- Zajmiemy się tym rano. - <br />Marianna i Hailee przytaknęły, a potem zniknęły. <br /> <br />Znalazły się znów w kwaterze ryfterów. <br />Marianna od razu udała się do czytania. <br />Jednak zanim zajrzała do Księgi, jeszcze raz przeczytała wiersz; <br />Szczególnie podobało jej się jedno zdanie: „You’ll become who you were born to be”. <span style="font-weight: bold"> (8 ) </span> <br />Zupełnie jakby mówiło o niej. Jej przeznaczenie, to bycie najsilniejszą ryfterką. <br />Czytała wiersz jeszcze kilka razy, myśląc: <br />„Czy ten krótki wierszyk naprawdę ma jakieś znaczenie? Czy to siedem linijek... Zaraz... SIEDEM LINIJEK?”. <br />Nagle coś zrozumiała. <br />Kod niszczący Broń Ostateczną ma siedem cyfr. <br />Wiersz ma siedem linijek, i tytuł: „Broń Ostateczna”. <br />To nie może być zbieg okoliczności. <br />Zresztą Marianna nigdy nie wierzyła w zbiegi okoliczności. <br />Wybiegła z pokoju i pobiegła do Hailee, żeby zadać jej parę pytań. <br /> <br />- Hailee! – Krzyknęła Marianna wpadając do pokoju Hailee. – Muszę Cię o coś spytać! <br />- Więc pytaj. – Odpowiedziała Hailee. <br />- Kiedy ty ostatni raz czytałaś Księgę Dziejów? – Spytała Marianna. <br />- Chyba jakiś rok temu. – Brzmiała odpowiedź Hailee. <br />„Więc Hailee nic nie wie o tym wierszu” – Pomyślała Marianna. <br />- Kto ją miał potem? – Spytała. <br />- Niech pomyślę. – Zastanowiła się Hailee. – Do księgi mógł dostać się każdy z Wielkiej Szóstki... Ale myślę, że ostatni czytał ją Michael Hayes. - <br />- Kiedy to było? – Spytała natychmiast Marianna. <br />- Jakieś dwa tygodnie temu. - <br />- Myślisz, że on mógł podejrzewać, że ryfterzy chcą go zabić? – Znów pytała Marianna. <br />- Myślę że tak. – Odpowiedziała Hailee. – A właściwie czemu pytasz? - <br />Ale Marianna wybiegła już z pokoju. <br />Wszystko zaczęło jej się układać w logiczną całość. <br />„Michael wiedział, że ryfterzy będą chcieli go zabić. Więc postanowił zostawić w Księdze wskazówkę, jak zniszczyć broń ostateczną.” – Myślała Marianna. – „Wiedział, że ten kto przeczyta księgę, będzie starał się zniszczyć broń za wszelką cenę. Ten wiersz to klucz, do odgadnięcia kodu. I ja go odgadnę. W końcu: Eu nunca perco” . <span style="font-weight: bold"> (9) </span> <br />Tak myśląc Marianna wzięła jeszcze raz kartkę z wierszem i zamyśliła się. <br />Ostatnia linijka powinna oznaczać 1, skoro 1 to ostatnia cyfra kodu. <br />Więc ma już początek. <br />Schyliła głowę, i znów czytała: <br />„You will never know, what you become; <br />When you don’t feel; <br />Brave and proud in your heart; <br />Whatever, anyway; <br />You’ll become who you were born to be; <br />Cause that’s the way it all should go; <br />And it’s still worth fighting for;” <span style="font-weight: bold"> (10) </span> <br /> <br /> <br /> <br /> <br />- - - > W Y J A Ś N I E N I A < - - - <br /><span style="font-weight: bold"> (1) </span> – „Nigdy się nie dowiesz, kim się stałeś; <br /> Jeśli nie czujesz; <br /> Odwagi i dumy w swoim sercu; <br /> Zresztą nieważne; <br /> Będziesz tym, kim miałeś być; <br /> Bo tak właśnie powinno być; <br /> I warto o to walczyć;” (ang) <br /> <span style="font-style: italic"> Po polsku brzmi to gorzej. <img src="http://picsrv.fora.pl/images/smiles/icon_razz.gif" alt="Razz" border="0" /> <br /> Tekst wiersza jest własnością jego twórcy, czyli... hmm... mnie! <img src="http://picsrv.fora.pl/images/smiles/icon_razz.gif" alt="Razz" border="0" /> </span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> (2) </span> – Ty jak zwykle wszystko wiesz, Kalesy, królowo piekieł. (port) <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> (3) </span> – Oczywiście. (port) <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> (4) </span> – Ostatecznie. (port) <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> (5) </span> – Wszystko jest możliwe, trzeba tylko wiedzieć jak. (port) <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> (6) </span> – My nigdy nie przegrywamy. (port) <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> (7) </span> – My nigdy nie przegrywamy. (port) <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> (8 ) </span> – Będziesz tym, kim miałeś być. (ang) <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> (9) </span> – Ja nigdy nie przegrywam. (port) <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> (10) </span> – „Nigdy się nie dowiesz, kim się stałeś; <br /> Jeśli nie czujesz; <br /> Odwagi i dumy w swoim sercu; <br /> Zresztą nieważne; <br /> Będziesz tym, kim miałeś być; <br /> Bo tak właśnie powinno być; <br /> I warto o to walczyć;” (ang) <br /> <br /> <br /> <br /> <br />Tymczasem ludzie, to znaczy Janus, Lares, Billy, Jack i Katey rozmawiali z Jennifer. <br />- Więc gdzie jest teraz Broń Ostateczna? – Spytał Lares. <br />- Mój ojciec.. On mi tego nigdy nie powiedział... On ją ukrył... – Odpowiedziała Jennifer. <br />- Więc nie wiesz, gdzie broń jest schowana?! – Spytał zaszokowany Billy. <br />- Tata dał mi to, zanim... – Urwała wyciągając z kieszeni małą kartę papieru. <br />- Czy to mapa? – Spytała Katey. <br />- Raczej zagadka. A właściwie – zagadka w postaci wiersza. Michael uwielbiał zagadki. – Odpowiedział Janus. <br />A potem przeczytał: <br />„Tam, gdzie dzień się zaczyna i słońce zachodzi; <br />Tam, gdzie noc umiera i gdzie się rodzi; <br />Gdzie czas nie płynie; <br />Choć dni mijają; <br />Gdzie panuje ni demon, ni anioł; <br />Tam, w ciemności mrocznej zaklęty; <br />Jest pokój ni brzydki, ni piękny; <br />I tam, gdy prawa świata już zniknom; <br />Znajdziesz rzecz temu winną; <br />Więc idź, ruszaj na poszukiwania wieczne; <br />Bezcelowe, ciemne i niebezpieczne;” <span style="font-weight: bold"> (1) </span> <br />Janus skończył czytać. <br />- Bez wątpienia wiersz mówi o miejscu ukrycia broni. – Powiedział Lares. <br />- Ale co to za miejsce? Przecież to nie możliwe! Jednocześnie noc, i dzień, i czas nie płynie, ale dni mijają? Nie ma takiego miejsca! – Rzucił ostro Billy. <br />- A jednak. A jednak. – Odparł Janus. – Jest jedno takie miejsce. - <br />Lares pokiwał głową. <br />- Tylko obawiam się, że dotarcie tam nie będzie łatwe. - <br />A potem wszyscy wyszli. <br /> <br />Tymczasem Marianna nadal próbowała rozwiązać zagadkę. <br />Niestety na razie wiedziała tylko, że zdanie: „And it’s still worth fighting for” oznacza cyfrę 1. <br />Próbowała już liczyć liczbę sylab, liczbę liter, liczbę wyrazów, ale to nie miało sensu. <br />„And.It.Is. Still. Worth. Fighting. For.” – Czytała. <br />„A. N. D. I. T. I. S. T. I .L. L. W. O. R. T. H. F. I. G. H. T. I. N. G. F. O. R.” – Tym razem spoglądała na kolejne litery. <br />Nagle Hailee weszła do pokoju. <br />- Marianna, Kaelsy już przyszła. Czas iść. – Powiedziała. – Co ty w ogóle robisz? - <br />- Nieważne. – Odpowiedziała Marianna, chowając kartkę. <br />A potem obie wyszły z pokoju. <br />Na korytarzu czekała już na nich Kaelsy. <br />- Trzeba omówić parę rzeczy. – Zaczęła Kaelsy. – Jak myślicie, gdzie jest broń? - <br />- Może Michael dał ją Jennifer? – Zasugerowała Hailee. – Tak byłoby mu najłatwiej. - <br />- Może i najłatwiej, ale Michael był człowiekiem. – Nie zgodziła się Kaelsy. <br />- I co? – Spytała Hailee. <br />- Michael nie dałby broni swojej kochanej córce, bo to mogłoby być dla niej niebezpieczne. Ludzie są bardzo przywiązani do swojej rodziny. – Wyjaśniła Marianna. <br />- Isso porque semana. <span style="font-weight: bold"> (1) </span> – Powiedziały niemal natychmiast jednocześnie Kaelsy i Hailee. <br />Marianna pokiwała głową. <br />- Domyślam się, że z tego samego powodu Michael nie powiedział też Jennifer wprost, gdzie ukrył broń. – Zauważyła Hailee. <br />- Najprawdopodobniej. – Zgodziła się Marianna. – Ale mógł jej dać jakąś wskazówkę, mapę? - <br />Przez chwilę panowała cisza. <br />A potem Hailee się odezwała: <br />- Jennifer jest teraz z ludźmi. Oni też będą chcieli odnaleźć i zniszczyć broń. Wystarczy więc, jeśli pójdziemy za nimi, a w odpowiednim czasie... – Mówiła. <br />- Zaatakujemy. Powstrzymamy ich i zniszczymy broń. – Zakończyła Kaelsy. – A potem zacznie się nowa era. - <br />- Tylko, że nadal nie znamy kodu. – Zauważyła Hailee. <br />- Ja... – Zaczęła Marianna., potem urwała. Wiedziała, że powinna opowiedzieć Hailee i Kaelsy o wierszu, i że razem na pewno rozwiązały by zagadkę, ale... jakoś czuła, że musi zachować to dla siebie. Przynajmniej na razie. W końcu najpotężniejsza ryfterka, którą wkrótce się stanie powinna sobie poradzić sama. <br />Wszystkie trzy wyszły z kwatery ryfterów i czekały, aż ludzie wyruszą na poszukiwanie broni. <br />- Wiesz, Hailee, chciałam z tobą już dawno porozmawiać. – Odezwała się nagle Kaelsy. <br />- O czym? - Spytała, jak zwykle spokojnie Hailee. <br />- Zamierzam wkrótce przejąć władzę w piekle. Chcę, żebyś o tym wiedziała. – Wyjaśniła Kaelsy. <br />- Kiedy? – Spytała rzeczowo Hailee. <br />- Chyba zaraz po zniszczeniu broni. – Odpowiedziała Kaelsy. – Po za tym, będę potrzebowała Twojej pomocy w jednej sprawie... - <br />- Dobrze. – Zgodziła się Hailee, nie czekając nawet na wyjaśnienia. <br />- Jesteś pewna? – Spytała jeszcze Kaelsy. – Przecież nawet nie wiesz, o co chodzi. - <br />- Nie istotne. – Odpowiedziała Hailee. – Zgadzam się. – <br />Kaelsy uśmiechnęła się. A potem powiedziała: <br />- Widzę, że czekają nas duże zmiany. - <br />- Tak... – Przytaknęła Marianna.. – Po prostu Nowa Era. - <br />A potem wszystkie trzy się uśmiechnęły. <br /> <br /> <br />- - - > W Y J A Ś N I E N I A < - - - <br /><span style="font-weight: bold"> (1) </span> – <span style="font-style: italic"> Tekst wiersza/zagadki jest własnością jego twórcy, czyli... hmm... znów mnie! <img src="http://picsrv.fora.pl/images/smiles/icon_razz.gif" alt="Razz" border="0" /> </span> <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> (2) </span> – Ludzie są tacy słabi. (port) <br /> <br /> <br /> <br />Marianna, Kaelsy i Hailee siedziały teraz i czekały, aż ludzie wyruszą w drogę, gotowe ich śledzić a następnie wyprzedzić. <br />Mijały godziny. <br />- Mam dość. – Powiedziała nagle Kaelsy. <br />- Ja też. – Zgodziła się Marianna. – Może po prostu zdobędziemy tą mapę, czy zagadkę, czy cokolwiek to jest i pójdziemy same? - <br />Hailee wzruszyła ramionami. <br />- Wasz wybór. – Odparła. <br />- Dobra. Zaraz dowiem się co to za miejsce. – Rzuciła Marianna, a potem zniknęła. <br />Po chwili pojawiła się znowu. <br />- „Tam, gdzie dzień się zaczyna i słońce zachodzi; <br />Tam, gdzie noc umiera i gdzie się rodzi; <br />Gdzie czas nie płynie; <br />Choć dni mijają; <br />Gdzie panuje ni demon, ni anioł; <br />Tam, w ciemności mrocznej zaklęty; <br />Jest pokój ni brzydki, ni piękny; <br />I tam, gdy prawa świata już zniknom; <br />Znajdziesz rzecz temu winną; <br />Więc idź, ruszaj na poszukiwania wieczne; <br />Bezcelowe, ciemne i niebezpieczne;” – Powiedziała. <br />- Ooo.... – Powiedziały jednocześnie Hailee i Kaelsy ze zdumieniem. <br />- Co jest? – Spytała Marianna. <br />- Broń jest ukryta w Podniebnym Pałacu Nocy i Dni. – Wyjaśniła Kaelsy. <br />A potem wszystkie trzy zniknęły zmierzając w stronę pałacu. <br /> <br /> Podniebny Pałacu Nocy i Dni był niesamowitym miejscem. Znajdował się właściwie wszędzie, gdzieś między chmurami a dalszą przestrzenią, a jednak nie łatwo było tam trafić. <br />W pałacu mieszkała dziwna istota, nazywana przez ludzi - Panią Nocy, a przez przyjaciół – Blacky. <br />Rzadko opuszczała swój pałac i właściwie nie ingerowała wcale w to, co się dzieje na ziemi. <br /> <br />Marianna, Kaelsy i Hailee dotarły w końcu do pałacu i zapukały do drzwi wejściowych. <br />Blacky otworzyła. <br />- Kaelsy. Marianna. Hailee. – Powiedziała. – Witajcie. - <br />- Witaj. – Odparły dziewczyny. <br />- Domyślasz się, może, po co przybyłyśmy? – Zaczęła Hailee. <br />- Z całą pewnością nie po to, żeby mnie odwiedzić. – Odparła sarkastycznie Blacky. – Pewnie szukacie ostatecznej broni. - <br />Kaelsy, Marianna i Hailee pokiwały głową. <br />- Nie mogę wam jej dać. – Odpowiedziała Blacky. <br />- Co?! – Spytała Kaelsy zdumiona. – My chcemy zniszczyć tą broń, nie chcemy jej używać! <br />- Wiem. – Odpowiedziała Blacky. – Ale, zgodnie z ostatnim życzeniem Micheala Hayes’a mogę oddać tą broń tylko tej osobie, która rozwiąże zagadkę... - <br />- Jaką znów zagadkę?! – Spytała zdenerwowana Marianna. <br /> <br /> <br />- Zagadkę wymyślił Michael. Uważał, że osoba, która zgadnie tą zagadkę, będzie wystarczająco mądra, żeby otrzymać broń. Każda z Was ma jedną próbę. Jesteście gotowe? – Powiedziała Blacky. <br />Marianna, Katey i Hailee pokiwały głowami. <br />A Blacky zaczęła mówić: <br />- "Pewien chłopiec imieniem Tomek poszedł do piekła. Diabeł dał mu ostatnią szanse aby powrócić do świata żywych. Zaprowadził chłopca do komnaty w której znajdowały się 3 drzwi. „ZIELONE” "NIEBIESKIE" "CZARNE" i "CZERWONE". Jedne z nich przwrócą go do życia, zaś pozostałe poprowadzą prosto do ciepłego piekła. Chłopiec poprosił o małą podpowiedź. Odpowiedź diabła była następująca "292763 37994"<span style="font-weight: bold"> (1) </span>. Które drzwi Tomek powinien wybrać?” -<span style="font-weight: bold"> (2) </span> <br />Kaelsy, Marianna i Hailee patrzyły na siebie. <br />- Dajcie mi znać, jak rozwiążecie. – Powiedziała sarkastycznie Blacky i odeszła. <br />- I co wy na to? – Spytała Marianna. <br />Hailee milczała. <br />A Kaelsy powiedziała. <br />- Niby to o piekle, ale wcale nie łatwe... - <br /> <br /> <br />- - - > W Y J A Ś N I E N I A < - - - <br /><span style="font-weight: bold"> (1) </span> – TO SĄ DWA SŁOWA. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> (2) </span> – NIE WYMYŚLIŁAM TEJ ZAGADKI. <br /> <br />OK, oto nowa część, nowe zagadki. <br />Proszę o opowiedzi. Macie czas, tak jak w opowiadaniu. <br /> <br /> <br /> <br />- Ja wiem! – Krzyknęła nagle Marianna. <br />- Wiesz? – Spytała Blacky odwracając się. <br />- Wiesz?! – Odezwały się jednocześnie Kaelsy i Hailee. <br />- Tak. – Odpowiedziała Marianna, choć nie była całkiem pewna. – Tomek ma wybrać CZARNE DRZWI. <span style="font-weight: bold"> (1) </span> - <br />- Zgadłaś. – Potaknęła Blacky. – Teraz zaprowadzę was do Wielkich Drzwi. <br />I poszły. <br />Blacky zatrzymała się przed drzwiami, nieotwierając ich. <br />- Co jest? – Spytała Hailee. <br />- Drzwi są chronione specjalnym kodem. – Wyjaśniła Blacky. <br />- Jakim kodem? – Spytała Kaelsy. <br />Blacky poczęła wyjaśniać. <br />- Najpierw trzeba wprowadzić specjalny, dwucyfrowy kod liczbowy. - <br />- Jakaś podpowiedź? – Spytała Marianna. <br />Blacky pokiwała głową i wskazała na drzwi. <br />Był tam taki rysunek: <br /> <br /><a href="http://img288.imageshack.us/img288/1314/kwadraty3hb.gif" target="_blank" class="postlink">Obrazek</a> <br /> <br />- Kod, to ilość wszystkich kwadratów na tym rysunku. <span style="font-weight: bold"> (2) </span> – Wyjaśniła Blacky. <br />- Wszystkich? – Spytała Hailee. <br />- Tak. – Potwierdziła Blacky. – A to jeszcze nie koniec. Została druga część. - <br />- Druga część? – Spytała Kaelsy. <br />- Aha. Kod otworzy Pierwsze Wielkie Drzwi. Drugie, ostatnie już, Wielkie Drzwi otworzy poprawna odpowiedź na to pytanie: <br /> „<span style="font-size: 18px; line-height: normal">Jk (zgdn z Ksg Dzjw) nzw s czsm rftrw?</span>” <span style="font-weight: bold"> (3) </span> – Wyjaśniła lekko Blacky. – Na rozwiązanie tych zagadek macie czas do rana. - <br />Po tym słowach Blacky zniknęła. <br />Marianna, Kaelsy i Hailee patrzyły na siebie bez słowa. <br /> <br />- - - > W Y J A Ś N I E N I A < - - - <br /><span style="font-weight: bold"> (1) </span> – Jeśli ktoś nie rozumie jak działała ta zagadka to: weź telefon komórkowy, wejdź w pisanie smsów i napisz słowa: „czarne drzwi”. Będziesz używać przycisków z numerkami "292763 37994" <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> (2) </span> – Jako rozwiązanie tej zagadki podajcie TYLKO liczbę. Nie chcę żadnych wyjaśnień. <br /> <br /><span style="font-weight: bold"> (3) </span> – Należy odpowiedzieć po prostu na pytanie. To ma sprawdzić waszą znajomość tego NEFFa. Musicie rozszyfrować pytanie, a potem znaleźć w treści NEFFa poprawną odpowiedź. TYLKO PEŁNĄ ODPOWIEŹ PROSZĘ.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Kaelsy</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Śro 9:54, 19 Paź 2005<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">No nie wiem. <img src="http://picsrv.fora.pl/images/smiles/icon_razz.gif" alt="Razz" border="0" /> Nie chce mi się. <img src="http://picsrv.fora.pl/images/smiles/icon_biggrin.gif" alt="Very Happy" border="0" /></span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row2"><span class="name"><a name=""></a><b>Patti</b></span></td> <td class="row2" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Śro 9:48, 19 Paź 2005<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Kaelsy, może Ty też znowu będziesz pisać swojego FF??</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Kaelsy</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Śro 9:46, 19 Paź 2005<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Tak! Pisz swojego FF! Chce go czytać! Uwielbiam go czytać! Potrzebuje go, do normalnego funkcjonowania! ŁAAAAA!</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row2"><span class="name"><a name=""></a><b>Marianna</b></span></td> <td class="row2" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Śro 9:41, 19 Paź 2005<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">A ja mam pisać FF ??</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Kaelsy</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Śro 9:37, 19 Paź 2005<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Musi! Bo ja zwariuje! Tak bardzo czekałam na niego i na wszystkie inne! <img src="http://picsrv.fora.pl/images/smiles/icon_twisted.gif" alt="Twisted Evil" border="0" /></span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row2"><span class="name"><a name=""></a><b>Marianna</b></span></td> <td class="row2" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Śro 9:34, 19 Paź 2005<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Bs a co z zagadkowym NEFFem ? <br />Czy ze względu na odejście będziesz go pisac tu ?</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Black Star</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Pią 14:50, 16 Wrz 2005<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody"></span><table width="90%" cellspacing="1" cellpadding="3" border="0" align="center"><tr> <td><span class="genmed"><b>Reverant napisał:</b></span></td> </tr> <tr> <td class="quote">Wg obietnicy konntynuje. Mam nadzieje że nie zaskoczyłem was zawedem Raiuy =] .Mógł być on tylko tym lub złodziejem. Tylko to pasuje do jego umiejętności. A żyć trzeba =]</td> </tr></table><span class="postbody"> <br />Coś ty! Świetny ten zawód! <img src="http://picsrv.fora.pl/images/smiles/icon_razz.gif" alt="Razz" border="0" /> <br />Ja sie dopisze wieczorem, bo teraz nie moge <img src="http://picsrv.fora.pl/images/smiles/icon_sad.gif" alt="Sad" border="0" /> <br />Chyba, że masz ochote, to pisz jeszcze... a ja, jak już mówiłam dopisze sie potem.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row2"><span class="name"><a name=""></a><b>Reverant</b></span></td> <td class="row2" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Czw 22:45, 15 Wrz 2005<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Wg obietnicy konntynuje. Mam nadzieje że nie zaskoczyłem was zawedem Raiuy =] .Mógł być on tylko tym lub złodziejem. Tylko to pasuje do jego umiejętności. A żyć trzeba =]. <br /> <br /> <br /> Raiuy ocknął się w ciemnym pokoju. Był wpozycji do medytacji. Paliło się jeszcze tylko kilka świeczek. Najwidoczniej reszta musiała się wypalić. Ostatnio zbyt długo przebywał w delcie. W kącie pokoju błysneło światełko i zapalił się monitor laptopa. <br /> Raiuy podszedł bliżej żeby zobaczyć co się stało. Na ekranie była prosta wiadomość. <br /> "Masz 1 nową wiadomość" <br /> Ninja wiedział co to oznacza. Ktoś chciał wynając jego usługi. Człowiek nie może żyć tylko walką z ryfterami. Musi też żyć. A do życia potrzebne są pieniądze. <br /> Zajmował się eliminowaniem "robactwa". No cóż ludzie różnie go nazywali. Dla jednych był płatnym zabójcą czy łowcą głow dla innych mordercą. On jednak wolał najbardziej miano "najemnika". <br /> Mimo iż eliminował ludzi na zlecenie to starał się stosować się do honoru miecza. Nie zabijał niewinnych i bezbronnych. Zabijał tylko kiedy musiał. Zazwyczaj pozwalał załatwić wszystko policji. On tylko podrzucał dowody. <br /> Treść maila była prosta i szalenie szablonowa. Żadnych nazwisk oprucz ofiary. <br /> "Cel: Jin Ojomoto - Srebny grot. <br /> Nagroda: 4 000 <br /> Zaliczka: 1 000" <br /> Raiuy zastanowił się chwile. Ojomoto był szefem gangu Srebnego grotu. Był też członkiem rady ninja. To śmieszne że chociaż kiedyś klan ninja był rozbity, wraz z czasem nie jednoczył się przeciwok wspólnemu wrogowi. Wręcz przeciwnie. Każdy członek rady rządził jednym gangiem. Gdy żył Sensei istniały tylko dwa klany ninja. Jednym rządził sensei a drugim rada ninja. Jednak z czasem wszystko się zmieniało. Cóż czas było złożyć nieoczekiwaną wizyte radzie. <br /> Nie chciał go zabijać ... jeszcze nie. Narazie chce prawdy. O tym o czym rozmawiał z Janusem. Miał tylko nadzieje ze ten nie poweidział nic innym. Maił przeczucie że wśród nich jest coś nie tak. <br /> Wyłączył laptopa i znowu oddał się medytacji. <br /> <br /> <br />Tymczasem Lares rozmawiał z mistrzem. Mistrz nie mówił mu wszystkiego. Instynkt mu podpowiadał że wydarzyło się coś o czym powinnien wiedzieć, a jednak nic o tym nie wiedział. Żałował że powiedział mu o pakcie. To wszystko nagle wymykało mu się z rąk.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> <tr> <td width="22%" align="left" valign="top" class="row1"><span class="name"><a name=""></a><b>Reverant</b></span></td> <td class="row1" height="28" valign="top"><table width="100%" border="0" cellspacing="0" cellpadding="0"> <tr> <td width="100%"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/icon_minipost.gif" width="12" height="9" alt="Post" title="Post" border="0" /><span class="postdetails">Wysłany: Czw 22:45, 15 Wrz 2005<span class="gen"> </span> Temat postu: </span></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><hr /></td> </tr> <tr> <td colspan="2"><span class="postbody">Wg obietnicy konntynuje. Mam nadzieje że nie zaskoczyłem was zawedem Raiuy =] .Mógł być on tylko tym lub złodziejem. Tylko to pasuje do jego umiejętności. A żyć trzeba =]. <br /> <br /> <br /> Raiuy ocknął się w ciemnym pokoju. Był wpozycji do medytacji. Paliło się jeszcze tylko kilka świeczek. Najwidoczniej reszta musiała się wypalić. Ostatnio zbyt długo przebywał w delcie. W kącie pokoju błysneło światełko i zapalił się monitor laptopa. <br /> Raiuy podszedł bliżej żeby zobaczyć co się stało. Na ekranie była prosta wiadomość. <br /> "Masz 1 nową wiadomość" <br /> Ninja wiedział co to oznacza. Ktoś chciał wynając jego usługi. Człowiek nie może żyć tylko walką z ryfterami. Musi też żyć. A do życia potrzebne są pieniądze. <br /> Zajmował się eliminowaniem "robactwa". No cóż ludzie różnie go nazywali. Dla jednych był płatnym zabójcą czy łowcą głow dla innych mordercą. On jednak wolał najbardziej miano "najemnika". <br /> Mimo iż eliminował ludzi na zlecenie to starał się stosować się do honoru miecza. Nie zabijał niewinnych i bezbronnych. Zabijał tylko kiedy musiał. Zazwyczaj pozwalał załatwić wszystko policji. On tylko podrzucał dowody. <br /> Treść maila była prosta i szalenie szablonowa. Żadnych nazwisk oprucz ofiary. <br /> "Cel: Jin Ojomoto - Srebny grot. <br /> Nagroda: 4 000 <br /> Zaliczka: 1 000" <br /> Raiuy zastanowił się chwile. Ojomoto był szefem gangu Srebnego grotu. Był też członkiem rady ninja. To śmieszne że chociaż kiedyś klan ninja był rozbity, wraz z czasem nie jednoczył się przeciwok wspólnemu wrogowi. Wręcz przeciwnie. Każdy członek rady rządził jednym gangiem. Gdy żył Sensei istniały tylko dwa klany ninja. Jednym rządził sensei a drugim rada ninja. Jednak z czasem wszystko się zmieniało. Cóż czas było złożyć nieoczekiwaną wizyte radzie. <br /> Nie chciał go zabijać ... jeszcze nie. Narazie chce prawdy. O tym o czym rozmawiał z Janusem. Miał tylko nadzieje ze ten nie poweidział nic innym. Maił przeczucie że wśród nich jest coś nie tak. <br /> Wyłączył laptopa i znowu oddał się medytacji. <br /> <br /> <br />Tymczasem Lares rozmawiał z mistrzem. Mistrz nie mówił mu wszystkiego. Instynkt mu podpowiadał że wydarzyło się coś o czym powinnien wiedzieć, a jednak nic o tym nie wiedział. Żałował że powiedział mu o pakcie. To wszystko nagle wymykało mu się z rąk.</span></td> </tr> </table></td> </tr> <tr> <td colspan="2" height="1" class="spaceRow"><img src="http://picsrv.fora.pl/subSilver/images/spacer.gif" alt="" width="1" height="1" /></td> </tr> </table>
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj